LevensPraat Marjanne voor écht samen praten

Soms heb je niet meer nodig dan iemand die écht naar je luistert. Niet om meteen iets op te lossen, maar om ruimte te maken. Voor woorden die vastzitten. Voor gevoelens die nergens heen kunnen. Voor verhalen die al lang in stilte leven. Dat is waar LevensPraat begint: in het eerlijke gesprek, het zoeken, het mogen zijn. Als we echt praten zoals het voelt, gebeurt er iets moois. We zakken onder de oppervlakte, voorbij het automatische, naar wat er werkelijk toe doet.

Ik ben Marjanne. Levenscoach, ja – maar vooral een vrouw met zeventig jaar leven in haar vezels, jong vanbinnen en wijs geworden zonder het ooit helemaal te willen zijn. Mijn ervaring draag ik niet als een zware rugzak, maar als een kompas dat zachtjes mee wijst, onderweg. Je vindt bij mij geen kille praktijkruimte met een sofa en dossiers, wel een keukentafel waar de koffie klaarstaat, het leven mag schuren, en stilte ook welkom is.

LevensPraat is geen methode met stappenplannen of strakke doelen. Het is een manier van samen zijn – echt, eenvoudig, en oprecht. Praten dat niet moet, maar mag ontstaan. Soms met een zucht. Soms met een lach. Soms met een stilte die meer zegt dan woorden. En precies daar, tussen wat gezegd wordt en wat nog niet gezegd is, begint vaak de beweging.

Als het knelt in jezelf

Veel mensen komen bij mij omdat er iets schuurt dat ze niet goed kunnen benoemen. Ze zijn de draad kwijt, moe van zichzelf, of ze voelen zich al te lang op de achtergrond van hun eigen leven staan. Dat hoeft geen crisis te zijn. Soms is het eerder een zacht maar hardnekkig gevoel: zo wil ik het niet meer. Of: ben ik dit nog wel? Soms speelt er oud zeer dat nooit echt plek kreeg. Soms gaat het over overbelasting, zorgen voor anderen tot je jezelf niet meer hoort. Of er hangt iets zwaars in het lijf – somberheid, spanning, angst – zonder dat je precies weet waar het vandaan komt.

Wat je meedraagt, hoeft niet altijd in heldere taal gegoten te worden. In onze gesprekken mag het onaffe bestaan. We zoeken samen naar wat gehoord wil worden. Naar waar je jezelf bent kwijtgeraakt, of waar je te lang bent blijven hangen in een rol die niet meer klopt. We nemen de tijd. Niet om te analyseren, maar om samen op verhaal te komen.

In je relaties – als de verbinding dooft

In relaties gaat het zelden over de grote ruzies. Vaker gaat het over het langzaam stilvallen. Het gevoel dat je woorden niet meer landen. Dat je elkaar wel ziet, maar niet meer voelt. Of dat je jezelf verliest in het blijven zorgen, het blijven uitleggen, het blijven trekken. Of je nu samen bent of alleen, de relatie met anderen zegt veel over de relatie met jezelf. Soms pas je je al jaren aan om de sfeer goed te houden. Soms slik je woorden in omdat je het conflict moe bent. Of je voelt je verantwoordelijk voor iedereen, behalve voor je eigen innerlijke rust.

Soms heb je iemand nodig bij wie je gewoon even mag praten. Zonder filter, zonder oordeel, zonder dat het allemaal logisch moet klinken. Iemand die luistert naar wat je zegt – en naar wat je níét zegt. Bij mij mag alles op tafel komen: wat je hebt ingeslikt, wat je voelt borrelen, wat je opnieuw wil leren uitspreken. We praten over wat jij verlangt, waar het schuurt, en waar het stil is geworden. Op jouw tempo, met adem ertussen. En als het nodig is: een stilte die meer zegt dan woorden.

Op het werk – goed functioneren en toch uitgeput zijn

Het kan dat je perfect meedraait op je werk. Niemand ziet dat je op je tandvlees loopt. Je bent loyaal, beschikbaar, plichtsbewust. Maar intussen brokkelt je energie af. Je hoofd blijft malen, je lijf zit strak, en je vreugde is ver te zoeken. Je vraagt je af: is dit het nu? Werk raakt vaak aan meer dan alleen geld verdienen. Het raakt aan eigenwaarde, aan zichtbaar zijn, aan grenzen stellen. Of juist niet. In de gesprekken die ik voer, komt vaak naar boven hoe diep de behoefte is om gehoord te worden, ook als werknemer, collega of leidinggevende. Niet als radertje, maar als mens.

We kijken samen naar wat je uitput en wat je voedt. Waar je jezelf kwijtraakt, en hoe je terug kunt keren naar een manier van werken – en leven – die klopt met wie jij bent.

In de opvoeding – jezelf niet verliezen als ouder

Opvoeden is liefdevol en uitputtend tegelijk. Het roept het mooiste én het moeilijkste in je op. En soms lukt het niet meer. Je kind trekt zich terug, of wordt opstandig. Je loopt op eieren, of je barst uit op momenten dat je net rust wou bewaren. Je twijfelt: doe ik het wel goed? Vaak schuilt er achter die twijfel een verlangen naar verbinding. Je wil je kind begrijpen, maar ook jezelf niet uit het oog verliezen. In die zoektocht raak je soms jezelf kwijt als ouder – en als mens.

Als we praten, staan we stil bij wat jij nodig hebt. Niet om een betere opvoeder te worden volgens een boekje, maar om opnieuw contact te maken. Met je kind. Met je grenzen. Met je geduld. Met de liefde die er altijd al zat, maar soms overschaduwd raakt door vermoeidheid, twijfel of gewoon het leven zelf.

Wie ben jij – als alles stilvalt

Er zijn van die momenten waarop je voelt: ik wil anders, maar ik weet niet hoe. Je hebt al veel gegeven, veel doorstaan, veel opgebouwd. Maar ergens ben je jezelf onderweg kwijtgeraakt. Je doet alles wat ‘moet’, maar je mist iets wat voedt. Soms komt die vraag met pensioen, met verlies, met verandering. Soms na een leven lang zorgen voor anderen. En soms gewoon op een gewone woensdag, uit het niets.

Samen zoeken we niet naar hét antwoord. We zoeken naar jouw stem. Naar wat jij voelt. Naar wat jij wil, nu. Want daar begint beweging. Niet bij plannen of schema’s, maar bij terugkeren naar jezelf.

Welkom, zoals je bent

Je hoeft niet perfect te zijn om gehoord te worden. Niet eerst alles op een rijtje te hebben, of te weten wat je precies komt brengen. In mijn begeleiding is er ruimte voor wie jij bent, precies zoals het nu voelt. Met alles wat helder is, en alles wat nog schuurt of zoekende is. Ik werk niet met protocollen of diagnoses, maar met mensen. Mensen die verlangen naar rust, helderheid of richting. Wat ik breng, is geen pasklare oplossing — maar een betrokken, ervaren aanwezigheid. Iemand die met je meedenkt, meevoelt, en samen met jou onderzoekt wat klopt voor jou.

LevensPraat gaat niet over oplossingen zoeken of alles meteen moeten snappen. Het gaat over luisteren zonder haast, praten zonder oordeel, en samen plek maken voor wat er al die tijd onderhuids heeft zitten duwen. Alles mag op tafel, niks moet. Je zit hier veilig. En vanuit die rust kan er van alles bovenkomen — in je woorden, in je lijf, of gewoon in een stilte die blijft hangen en precies zegt wat nodig is.

Warme groet,
Marjanne